معنی حق شکنی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(اَ زَ دَ / دِ)

آنکه حق را انکار کند. آنکه حق را پایمال کند

(بُ شِ کَ)

عمل بت شکن. کسر صنم. شکستن بت. بت شکستن. عمل بت شکستن. (ناظم الاطباء)

(حَ شُ دَ)

قابل حل. آنچه حل پذیر باشد

(حَ شِ / شُ مَ / مُ)

صفت حق شمر. حق شناسی. سپاسداری. پاس گزاری

(صَ شِ / شَ کَ)

عمل صف شکن. رجوع به صف و صف شکن و صف شکستن شود

(حَ کُ)

پایمال کردن حق با علم بحقانیت آن

آنکه حق را انکار کند

پر آژنگی پر چینی پر نوردی پرانجوغی

حالت و کیفیت صف شکن

بی عدالتی، تبعیض، حق شکنی
متضاد: دادوری، قسط، منصفت

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما